تاریخچه جواهرات هندوستان

در سال 1910 که شاهزادگان هندی تحت آموزش معلمان غربی قرار گرفته و سفرهایی به اروپا انجام دادند، نتیجه ی این سفرها خرید از جواهر فروشی‌های معتبر اروپا مانند "کارتیه" بود.
با سفر جاکوب کارتیه در سال 1911 به هندوستان، تمایل به سبک جواهرات روپایی بیشتر شد.
بعد از آن برخی از دولتمردان هندی نیز به تدریج به سبک جواهرات اروپایی تمایل پیدا کردند.
جواهرات هندی سنتی در ابتدا با طلا ساخته می‌شد اما بعدها استفاده از پلاتین هم در جواهرسازی رایج شد.

جواهرات فوق العاده ی هندی ایده‌های طراحی‌های جدیدی را در طراحان جواهر هندی به وجود آورد. جواهرات سنتی هندی موسوم به کندان ظریف تر و براق تر شده و روش‌های قدیمی تراشیدن سنگ‌های قیمتی که از زمان مغول‌ها انجام می‌شد، با روش‌های جدید تراش تلفیق شدند.

در ادامه به چندین جواهر تلفیق شده با سبک سنتی شبه قاره هند امده است. این جواهرات ترکیبی از طراحی مدرن و طراح‌های سنتی هندی می‌باشند.

یکی از قطعات زیبا و ارزشمند متعلق به آن دوران گل سینه ای مزین به الماس‌های قدیمی گلکوندا بوده که توسط یکی از جواهرسازان معروف بمبئی طراحی شده بود. این گل سینه بعد‌ها توسط کمپانی جار در پاریس، باگوهر‌های عقیق‌های سفید و قابی به سبک مغول، تلفیق شد.

گردنبند طراحی "کارتیه" با اسپینل‌هایی به رنگ قرمز، شکل اولیه ی تراش و ظاهر بی قاعده ی خود را حفظ کرد.

همچنین بالاخره انگشتر بولگاری با زمرد تراش نخورده ی مغول ترکیب شد.