بیشتر والدین برایشان سوال است که بهترین سن سوراخ کردن گوش نوزاد چه زمانی است و آیا سوراخ کردن گوش کودک درد دارد؟ چه فلزی برای گوشواره‌ی نوزاد مناسب‌تر است؟ برای یافتن پاسخ این سوالات و ابهامات دیگری که در این زمینه وجود دارند در ادامه با ما همراه باشید.
سوراخ کردن گوش کودکان همانند پیرسینگ بزرگسالان است و فرقی با هم ندارند. تنها تفاوتش این است که والدین باید محل پیرسینگ را تمیز و ضدعفونی کنند. به این صورت که هر روز چندین مرتبه گوش فرزند خود را کنترل کنند و ببینند که محل پیرسینگ عفونت نکرده باشد. اما به طور کلی برای اینکه بهتر با روش‌های سوراخ کردن گوش با کمترین درد، سن مناسب، مراقبت‌های بعد از عمل پیرسینگ و بهترین جنس گوشواره برای فرزند خود آشنا شوید، ما در ادامه توضیحات کامل و جامعی ارائه داده‌ایم. پس همچنان همراه ما باشید.
بسیاری از متخصصان اعتقاد دارند که این مساله یک تصمیم کاملا شخصی است و به باور خود خانواده‌ها مربوط است. اما برخی از آنها در مورد پیرسینگ نوزادان دختر در ماه‌های اول زندگی‌شان هشدار داده و گفته‌اند که چنین کاری می‌تواند خطرات متعددی بدنبال داشته باشد.
ایجاد هرگونه حفره‌ای در هر نقطه از بدن، احتمال ورود عفونت و میکروب به داخل بدن را افزایش می‌دهد. از آنجا که در ماه‌های اولیه تولد، سیستم ایمنی بدن نوزاد در حال رشد و تکامل یافتن است، توصیه می‌شود تا والدین حداقل تا 6 ماهگی فرزند خود صبر کنند و سپس گوش فرزند خود را سوراخ کنند. یعنی بهترین سن سوراخ کردن گوش نوزاد بعد از 6 ماهگی است. برخی از پزشکان نیز معتقدند که بهترین سن سوراخ کردن گوش کودکان بعد از 6 یا 7 سالگی است.
بدون شک طلای زرد 18 عیار یکی از بهترین فلزهای قیمتی برای گوشواره کودک است. چون طلا کمترین میزان حساسیت و کمترین خطر عفونت را به‌دنبال دارد. البته باید بدانید که فلزاتی همچون نیکل و کبالت آلرژی‌زا هستند و افراد زیادی به این متریال‌ها حساسیت می‌دهند. از این رو کارشناسان توصیه می‌کنند از طلای سفید برای کودکان پرهیز کنید زیرا طلای سفید حاوی نیکل است و ممکن است بدن کودک به آن حساسیت نشان دهد.
استیل ضد زنگ نیز بهترین فلز برای گوشواره کودک است. به این خاطر که هیچ‌گونه نیکل یا فلز دیگری در ساخت این نوع استیل استفاده نشده است و در نتیجه بدن کودک به این فلز حساسیت نشان نمی‌دهد. بعد از استیل ضد زنگ، نقره استرلینگ، پلاتین و تیتانیوم نیز گزینه‌های خوبی برای گوشواره‌ی کودکان به‌شمار می‌روند.
نحوه سوراخ کردن گوش نوزادان در کاهش درد آن موثر است. از پزشک یا فردی که قرار است پیرسینگ را انجام دهد بخواهید تا کرم‌های موضعی بی‌حس‌کننده همچون لیدوکائین برای بی‌حس کردن لاله گوش کودک استفاده کند.
برای سوراخ کردن گوش نوزاد بدون درد از 30 تا 60 دقیقه پیش از پیرسینگ، یک لایه کرم بی‌حسی روی لاله گوش قرار دهید و یک لایه کیسه پلاستیکی روی آن بکشید. بعد از سوراخ کردن هم می‌توانید روی محل یخ بمالید تا ناراحتی آن از بین برود.
اغلب کودکان از انجام چنین کاری می‌ترسند و مضطرب می‌شوند به همین خاطر مهم است که به عنوان والدین کودک از قبل با او صحبت کنید و توضیح دهید که این کار بسیار سریع انجام می‌شود و درد کاملا خفیفی دارد که ماندگار نیست.
مطالعه بیشتر: خرید طلای بچه گانه شیک با چند ترفند ساده
برای سوراخ کردن گوش باید قسمت نرمه یا لوبول آن سوراخ شود. چون سوراخ کردن غضروف، احتمال ابتلا به عفونت را افزایش می‌دهد.
برای پیشگیری از عفونت گوش در زمان سوراخ کردن، رعایت اصول بهداشتی کاملا ضروری است. توصیه اکید داریم مراکز درمانی مجاز را که از استریل بودن وسایل و تجهیزات آن مطمئن هستید، انتخاب کنید. به این دلیل که امکان انتقال هپاتیت، ایدز و کزاز با وسایل آلوده وجود دارد. می‌توانید از دوستان یا فامیل در این رابطه پرس‌وجو کنید و بدانید آنها گوش فرزند خود را کجا سوراخ کرده‌اند.
پس از انتخاب فرد مناسب برای این کار، مطمئن شوید که او قبل از آغاز کار دست‌هایش را شسته و ضدعفونی می‌کند. دستکش دارد و لاله گوش دخترتان را با پدهای الکلی تمیز می‌کند. همچنین توجه کنید که از سوراخ‌کننده نو استفاده کند. سوراخ کردن گوش در شرایط استریل، در مجموع عملی کم‌خطر است.
در مراکز بهداشتی معتبر، سوراخ کردن گوش نوزاد با دستگاه انجام می‌شود. اغلب هم به این صورت است که در این دستگاه‌ها از گوشواره‌های استریل ساخته‌شده از فولاد جراحی استفاده می‌شود تا ضد حساسیت باشد. یعنی تا خوب شدن محل پیرسینگ (حداقل 6 هفته)، نمی‌توانید گوشواره طلایی که برای نوزاد خود خریده‌اید را استفاده کنید.
نحوه سوراخ کردن گوش نوزادان به این صورت است که ابتدا نرمه‌ی گوش را تمیز و استریل می‌کنند. سپس با یک فشار ساده و در کمتر از یک دقیقه، هر دو گوش کودک سوراخ می‌شود.
البته در گذشته، خانواده‌ها از سوزن حرارت دیده و استریل‌شده برای این منظور استفاده می‌کردند. پس از آن هم نخی را درون سوراخ می‌بستند تا محل پیرسینگ بسته نشود. در حال حاضر هم می‌توان به همین روش گوش کودک را سوراخ کرد. اما چون بهداشتی نیست و خطر عفونت به دنبال دارد، توصیه می‌کنیم هرگز به این روش عمل نکنید.
– شایع‌ترین عارضه سوراخ کردن گوش، عفونت است که از عفونت‌های ساده و جزئی تا عفونت‌های مهم مثل سل و هپاتیت را شامل می‌شود.
– یکی دیگر از عوارض سوراخ کردن گوش درماتیت تماسی یا همان حساسیت به گوشواره است.
– کلویید یا گوشت اضافی هم عارضه‌ای مشکل‌ساز پس از سوراخ کردن گوش است که در برخی ازکودکان می‌تواند به خارش و سوزش منجر شود. برای پیشگیری از این امر بهتر است از پماد‌هایی مثل تتراسایکلین در 24 تا 48 ساعت اولیه به مدت حداقل 3 بار در روز استفاده شود.
– اگر فرزند شما بیماری دریچه‌ی قلب یا نقص ایمنی دارد، نباید عمل سوراخ کردن گوش را انجام دهید.
قرمزی، تورم یا آب‌دادن یا هر گونه خارش، درد یا حساس شدن گوش می‌تواند نشانه عفونت یا حتی نشانه‌ی حساسیت باشد و بهتر است سریعا به پزشک مراجعه کنید.
اگر کودک به فلز گوشواره حساسیت نشان داده باشد، با عوض کردن گوشواره مشکل حل خواهد شد. اما اگر عفونت باشد، پزشک آنتی‌بیوتیک تجویز خواهد کرد. اگر عفونت بر طرف نشد، گوشواره‌ها را در آورده و تا 6 ماه صبر کنید و سپس دوباره برای سوراخ کردن گوش نزد متخصص این امر مراجعه کنید.
حواستان باشد که اگر سوراخ گوش عفونت کند، احتمال ایجاد گوشت اضافه روی پوست بیشتر خواهد بود. به همین خاطر خیلی مراقب کودک باشید و هرگونه نشانه‌ای را مورد بررسی قرار دهید.
در این مطلب در مورد بهترین سن سوراخ کردن گوش نوزاد توضیح دادیم. در آخر هم توصیه می‌کنیم از سوراخ کردن گوش کودکان خود در منزل به‌شدت پرهیز کنید. اگر پیرسینگ گوش به درستی صورت نگیرد احتمال بروز عوارض و مشکلاتی مثل عفونت افزایش می‌یابد. بنابراین بهتر است برای سوراخ کردن گوش به کلینیک‌ها یا درمانگاه و نزد افراد متخصص بروید.
پس از اتمام دوره‌ی بهبود محل سوراخ گوش هم بهتر است از گوشواره‌های طلا استفاده کنید. چون احتمال ایجاد عفونت و حساسیت طلا کمتر از دیگر فلزات است.
پشتیبانی
نظرات